NAS: از طریق شبکهی اترنت به سیستم متصل میشود و دادهها را در سطح فایل ذخیره و بازیابی میکند.
SAN: شبکهای مجزا و پرسرعت برای ترافیک ذخیرهسازی ایجاد میکند و از سطح بلوک برای ذخیرهسازی استفاده میکند؛ در این حالت، سیستمعامل سرور مدیریت داده را بر عهده دارد.
NAS: عملکرد آن وابسته به ترافیک شبکه و سختافزار NAS است؛ برای اشتراک فایل، پشتیبانگیری و استریم رسانه مناسب است.
SAN: از تأخیر بسیار پایین و سرعت بالا برخوردار است و برای برنامههایی با نیاز شدید به سرعت، مانند پایگاهدادهها و مجازیسازی مناسب است.
NAS: پیادهسازی آسانتر و ارزانتر دارد؛ برای بسیاری از سناریوهای سازمانی قابل استفاده است.
SAN: هزینهی بیشتری دارد، زیرا نیازمند سختافزار و زیرساخت تخصصی است؛ بیشتر برای سازمانهای بزرگ با نیازهای ذخیرهسازی سنگین مناسب است.
NAS از ذخیرهسازی فایل در سطح شبکه استفاده میکند و به کاربران اجازه میدهد از هر مکان به دادهها دسترسی داشته باشند. برخی از کاربردهای رایج آن عبارتند از:
اشتراکگذاری و همکاری روی فایلها – در محیطهای اداری، آموزشی و تیمهای خلاق
پشتیبانگیری و بایگانی دادهها – مدیریت حجم زیاد اطلاعات با امکان افزونگی داده
استریم رسانهها – برای پخش موسیقی و ویدیو در شبکههای خانگی یا سازمانی
ذخیرهسازی دادهها – نگهداری متمرکز اسناد، تصاویر و داراییهای دیجیتال
طراحی الکترونیکی (EDA) – ذخیره و مدیریت حجم عظیم دادههای طراحی در صنایع نیمهرسانا
سیستمهای تصویربرداری پزشکی (PACS) – ذخیره و بازیابی سریع تصاویر پزشکی برای پزشکان
ذخیرهسازی پایگاهدادهها – مناسب برای برنامههای تراکنشی با نیاز به سرعت بالا
مجازیسازی – ذخیرهی دادههای ماشینهای مجازی و پشتیبانی از مهاجرت و در دسترسبودن بالا
برنامههای سازمانی – مانند ERP، CRM و سیستمهای ایمیل گسترده
بازیابی در بحران (Disaster Recovery) – تکرار دادهها در مکانهای مختلف برای تضمین تداوم کسبوکار
اگر به دنبال سیستمی ساده و مقرونبهصرفه هستید، NAS بهترین گزینه است.
اما اگر به کارایی، مقیاسپذیری و قابلیت اطمینان در سطح سازمانی نیاز دارید، SAN انتخاب ایدهآل خواهد بود.
شناخت تفاوتهای میان این دو راهکار ذخیرهسازی به شما کمک میکند تصمیمی آگاهانه بگیرید که با اهداف کسبوکارتان همراستا باشد.